وبلاگی برای احکام زلال دو

اشکال: اگر شخصی بگوید: هر فقیهی، یک شأن قضاوت و یک شأن افتا دارد، شاید تمام موارد پیشین، از باب شأن قضاوت وی باشد، نه از باب شأن افتا؛ یعنی درست است که فلان مرجع تقلید گفته است: دکتر شریعتی کافر است؛ اما چون مفتی و حاکم شرع است، این سخن را گفته است؛ یعنی در مقام قضاوت بوده، نه در مقام افتا. کار قاضی هم، تشخیص موضوع است. همه قبول دارند کار قاضی، تشخیص موضوع است. هیچ شک و شبهه ای هم در اینجا نیست.

پاسخ: در بسیاری از مواقع، این آقایان، این حکم ها یا این فتواها را داده اند؛ در حالی که خودشان قضاوت را برای فقیه در زمان غیبت، قبول نداشته اند. الان بسیاری می گویند که قاضی در زمان غیبت می تواند قضاوت کند؛ ولی در قدیم این گونه نبود. آنها می گفتند که قضاوت از شئون خاص امام معصوم(ع) است. کسی که این حرف را می گفت، در عین حال می گفت: فلانی، کافر است. معلوم می شود این از باب شأن افتا دارد این را می گوید، نه از باب شأن قضاوت. پس مواردی که مثال زدم و بسیار زیاد است، اینها همه از موارد دخالت فقها در موضوعات است.